Niet alle projecten worden in geïntegreerde contracten aan de markt aangereikt. Heel vaak moet je op basis van bestek en tekeningen een prijs indienen. Dan maar hopen dat je het werk krijgt. Dat betekent dat je als uitvoerende partij niet mag meedenken in de ontwerpfase. Ook bij Design & Construct gaat de scope van het project nogal eens op de schop. In beide gevallen geldt dat de ketenpartners in de engineeringsfase flink met elkaar aan de bak moeten. Dat trekt een behoorlijke wissel op de schaarse capaciteit in een complex proces.

Overhaast te werk

“We gaan het nu echt goed oppakken. ” De euforie is echter van korte duur. Je laat je al snel leiden door de grillen van de opdrachtgever of schat de risico’s verkeerd in. Je werkt (noodgedwongen) met een incompleet BIM-model of een model dat niet is uitgewerkt op basis van de eigen bouwsystematiek. Of het BIM-model moet nog geschikt gemaakt worden voor de onderaannemers. Door de opgelegde tijdsdruk is het credo: “Laten we maar alvast beginnen”. Je moet dan wel heel sterk in je schoenen staan, om te besluiten de start van de bouw toch maar iets naar achteren te schuiven. En dan begint de ellende, we vervallen in oude routines waarvan we weten dat ze niet efficiënt zijn.

Bijvoorbeeld de engineering

Het is volstrekt logisch dat de engineeringsfase -van opdracht tot start prefabricage- niet langer mag duren dan strikt nodig is. Maar dan wel in een doordacht en robuust proces. De LEAN-gereedschapskist bevat instrumentarium om de engineering te ondersteunen. Ook vanuit de planningshoek ontstaan nieuwe inzichten, geïnspireerd door bijvoorbeeld Goldrath, een internationaal erkende baanbreker in de ontwikkeling van nieuwe managementconcepten en –systemen. De methodieken zijn er; de vraag is hoe je ze toepast in het project dat morgen begint?

Wordt morgen alles beter?

Hulp on the job met PAS2